Droomachtige zomerse Eftelingweekenden

In de zomer organiseerde stichting Johanniter Nederland opnieuw twee Eftelingweekenden: een korte vakantie voor kinderen uit financieel kwetsbare gezinnen waar op vakantie gaan niet vanzelfsprekend is.

Onze enthousiaste deelnemers kwamen uit Utrecht, Breda en Rotterdam. Al snel vond iedereen een plek in de groep, ook al kende lang niet iedereen elkaar. Waarschijnlijk heeft de magie van de Efteling daar ook een hand in, dat doet gewoon wat bijzonders met de kinderen. “Ook met grote kinderen zoals wijzelf trouwens,” gaf een van de vrijwilligers ruiterlijk toe.

In beide weekenden splitsten wij de groep steeds op. Soms op basis van leeftijd, soms op basis van activiteit. De meest logische splitsing: sprookjesbos of achtbanen. Maar we verdeelden de groep ook wel eens in Thuisblijvers (pizza eten en spelletjes spelen) en Waterratten (ravotten in het zwembad). Want wat blijkt: zwemmen is net zo’n attractie als de Efteling zelf. Zeker met de meesters en de juffen. “Juffrouw, gaat u ook meezwemmen?” vroeg een van de kinderen dan, en wie “JA!” antwoordde, kreeg de grootste big smiles ooit gezien. De meesters en juffen werden natgespoten en rijkelijk gebruikt als drijfondersteuning. Het zorgde voor een goede nachtrust. De 30.000 stappen die verschenen op de stappenteller, zullen daar ook aan hebben bijgedragen.

Op zondag kregen de kinderen 15 euro om vrij te besteden. Wat een feest! Er gebeurde namelijk iets wat we niet gauw zullen vergeten. Natuurlijk werd er snoep en speelgoed gekocht. Maar wat deden de meeste kinderen? Die wisten meteen wat ze wilden: cadeautjes kopen voor hun vader en moeder en voor hun andere broertjes en zusjes. Snoepjes om vervolgens met ons te willen delen. Wij kunnen wat leren van deze kinderen.

In de zomer op een door Johanniter Nederland georganiseerd Eftelingweekend gaan met deze kinderen, was een bijzondere ervaring. De openheid, de liefdevolle opmerkingen, de beleefdheid naar de vrijwilligers, de vriendschappen tussen de kinderen, de bijzondere dankbaarheid van de ouders, het emotionele afscheid en het samen zijn met alle vrijwilligers zijn ingrediënten voor een unieke ervaring. Een veelgehoorde uitspraak, van kinderen én vrijwilligers: volgend jaar weer!

Met heel, heel veel dank aan Floris, Pien, Alec, Annelotte, Zeeger, Martine, Nicky, Britt, Klaartje, Albertine, Arjan, Celine, Fleur, Heleen, Marije en Martijn.